Ile razy wydawało się Ci, że jesteś superbohaterem, który może ocalić świat? Ile razy chciałeś udowodnić, że możesz pokonać wirtualną rzeczywistość? Mnóstwo – mówi Aleksander Kościów. I wkłada nam do ręki swoją nową powieść.

Marta z Krakowa przyjeżdża do zalanej słońcem Warszawy, by odnaleźć zagubionego syna. Odpowiednie służby zostały poinformowane - dziecko nie może ot tak po prostu zniknąć, skoro wiadomo, którym pociągiem jechało i dokąd. W momencie zwątpienia przypadkowo spotkany astrofizyk, Błażej, ofiarowuje Marcie swoją pomoc. Między jednym telefonem na policję a drugim wpadają na czternastoletnią Zuzannę, która, jak się potem okaże, jest niezbędnym elementem gry o życie dziesięcioletniego Mateusza.

Ta przypadkowość sytuacji jest niezwykle przekonująca. Wartka akcja, szybkie zwroty, jak w grze komputerowej. Poprzez właśnie taką fabułę Kościów próbuje nam udowodnić, że oba światy, ten realny i ten wirtualny, są równoległe i równie prawdopodobne. I mu się udaje. Ale z apogeum mamy do czynienia dopiero wtedy, kiedy okazuje się, że obie rzeczywistości tak dalece na siebie wpływają, że scalają się w jedno.